Przywiązanie inne

Przywiązanie inne niż u Rene Zazzo, trudne i boleśniejsze...
bo jak niby nazwać to, że ktoś w rozmowie powołuje się lub też - śmie przypomnieć się mi, że jest mi przyjacielem czy bratem.
Kto? Co?
Co cię do tego uprawnia. Co przeżyłeś ze mną czy przy mnie. Ile czasu ze mną spędziłeś. Co podałeś mi z własnej woli, ugościłeś mnie - o co cię nie prosiłam. Gościem moim byłeś, piłeś i jadłeś, częśtowany a nadal - żyjesz, jakbyś znał innych, nie mnie. I ich tylko szanował i poważał. 
Co cię uprawnia do preparowania, szykowania, wg siebie - poprawiania i tworzenia świata dla mnie. Dla innych. Innym. Poganiania ich. Uprawiania - jak rolę czy hodowania - jak owce czy bydło.

I twierdzisz, że słowa moje i prawdy - bzdurą jedną są, pachną nudą i są w silnym zwarciu czy też zaprzeczają rzeczywistości. Jakiej? Twojej. Twoje prawo. Odejdź z nim i pozostan w spokoju. 
A czego, ty człowieku, takiego doświadczyłeś, że chcesz mi być bratem i swatem.
Uważaj, nawet mój mąż mi nim nie jest - nie dałam mu i nie daję takiego prawa i "w tym sensie", całkowicie go odrzucam. Jest mi obcy.

Nie nazywaj się moim przyjacielem, bo jesteś jego. I pozostaniesz, bo was coś związało, To wasze przywiąznie, wasze wiązanie i zależność.

Nie znasz mnie, bo całkowicie obca jestem ci od lat 20-stu.
Inne znasz, a uogólniasz.
Ja na twoją Danutę, Marysię ani - Monikę - nie powołuję się, więc nie mów - co i jak mam robić, bo nie znajdujesz we mnie uznania.
Innym służysz, nie jesteś więc mi panem i nie zostaniesz nim, nie będziesz, bo powoływanie się na "jakieś i kiedyś" przywiązanie, powiązanie ze mną, na znajomość i to, że czasem w górach spędzamy czas, nic dla mnie nie znaczy.
Nie przygotowałam i nie dałam ci żadnego miejsca w moim życiu - opuść więc z godnością mój czas, mój świat i moje marzenia. 
Nie ma miejsca w nich, dla ciebie - i tobie podobnych, powierzchownych i szybkich - takich jak ty, twe żony, czy znajomi twoi czy współpracownicy, czy świat z jakiego jesteś.
Mój świat, to nie - twój świat.
Mój jest mój. Inny, własny.