Grupa a cyber bullying

Wykluczenie z grupy i ignorowanie nie dotyczy tylko płaszczyzny nauki (pełne jest warstw, różnych), nie wspomnę tu o sferze prywatnej, naszych pasji - hobby czy innej, pozaszkolnej. Każda jest ważna dla dorastającej nastolatki. Dla chłopaka, których chce zdobyć cały świat!

Największą trudnością jest to, że w grupie, klasie - społeczeństwie oprócz sprawców i ofiary biorą w tym tańcu biorą aktywny udział tzw. ”świadkowie”, obserwatorzy, którzy są nie tak bardzo "bierni". Problem dotyczy przecież grupy, klasy - całej klasy, szkoły, środowiska, społeczności, grupy pracowników  - nieprawdaż???
 

Warto o tym pamiętać jak wielką mamy/mają rolę do spełnienia. Że bez ich reakcji - bez ich stop, przedstań, zakończ... koniec tego!!! - Nic się nie wydarzy, bez tego - ani rusz...

Czyjś błagalny wzrok i bezsilność - to słaby sygnał, to my musimy obserwować, wczuć się zareagować. I zrobić krok. Zatrzymać sprawcę. Ofiara - nie ma już sił, słabnie lub poddała się po walce lub bez niej

. 
Przemoc rówieśnicza nie tylko wyrządza bardzo rozległe szkody w dopiero kształtującej się psychice każdego dziecka, ale rzutuje na całą przyszłość. 

Jest wielce niebezpieczna dla całej dorastającej osoby, jej skomplikowanego świata, kruchego i w pełni zależnego od rzeczywistości. Ciągle przelewającego się, poszukującego uproszczenia w swojej złożoności - kruchej równowagi. Wszystko co nasz otacza - dotyka nie tylko ciała lecz umysłu, serca, naszej wrażliwości i wpływa - często toksycznie na chemię mózgu. Robi wyłom w kształtujących się wielu przyzwyczajeniach, rytuałach, percepcji świata i człowieka, postawach, wrażliwości specyficznej dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Taka stała, negatyna rzeczywistość otaczajaca nastolatka - złożona z samych nieprzyjaznych spojrzeń, komentarzy, sygnałów czy reakcji jest często nawet groźna dla życia.

Prowadzi w prostej drodze do próby samobójczej, okaleczeń czy samobójstwa skutecznego...

Działać, a nie milczeć, niech stanie się to regułą

Nie udawajmy, że coś co istnieje, jest jakimś złudzeniem...

Że tak musi być bo życie byłoby zbyt słodkie, mdłe. A przemoc jest dodatkiem - jak sól czy pieprz, czy tylko wrażeniem. Dawniej mówiło się o hartowaniu, o szlifowaniu jak diamentu, o łupaniu kamieni na stosie. Skończmy z tym raz na zawsze, zważywszy, jak różni przecież jesteśmy ze swoim wnętrzem i wrażliwością...

  

Reagujmy zawsze. Działajmy, zapobiegajmy, osłaniając słabszych ramieniem. Wreszcie - działajmy razem w imię wartości życia, bezpiecznego rozwoju i człowieczeństwa... Dla dobra innych osób. Dla wszystkich potencjalnych ofiar i dla reszty grupy też. Oni też zaczną swoje zachowanie zmieniać. Modyfikować myślenie...

 

Warto otwierać oczy, nie tylko ze zdziwienia.