Chodzić w prawdzie

Co to jest prawda...
Czym jest prawda, twoja czy moja...
Co to znaczy wreszcie - "chodzić w prawdzie", a więc żyć prawdą i żyć całym sobą.

Pierwsze skojarzenie to pewnie biblijne pytanie Piłata skierowane do Jezusa - gdy ten, mówi urzędnikowi państwowemu w Judei kim jest. Wypowiada o sobie właśnie prawdę. Ja jestem drogą, prawdą i życiem - jak do uczniów... Ja jestem z prawdy, chodzę w prawdzie, żyję osobową prawdą... 
Mówi też, że to prawda, jedynie ona - może nas wyzwolić...
To zbyt wiele dla Rzymianina, dla urzędnika cesarstwa...

Trudne słowa, nowe i niezrozumiałe. Wymagające otwarcia się i poznania...W tej dyspucie to On mówi nam w zupełnie inny sposób o prawdzie, jako uosobieniu - cesze osoby - o tym, że to nie jest zewnętrzna i prywatna sprawa każdego z nas. Prawda nie jest wartością zewnętrzną, zapisem prawnym czy definicją, nie jest też ideą czy cechą jakiegoś zjawiska, przedmiotu... Jak prawdziwe masło czy prawdziwa kawa z ziaren zmielona o poranku... Prawdziwe i naturalne pieczywo, sałatka z jarzyn w majonezie domowej roboty czy kiszone ogórki...

Prawda staje się czymś ważnym, bo jest i staje się najważniejsza jako cała osoba.
Osobowa ilustracja najdoskonalsza z jaką przyszło nam się w życiu spotkać. I pewnik.

Czujemy się dziwnie.
Czujemy się poruszeni - bo prawda dotyka przecież ważnych spraw. 
Zjawisk. Rzeczywistości.
Istota bycia w prawdzie i poruszania się w niej staje się "przerastającą mnie" od środka faktyczną rzeczywistością życia... Wtedy też coś i ktoś, kto był dla mnie ważny do tego momentu, bywa, że schodzi nawet na dalszy plan. Musi, bo ustępuje drogi ważniejszemu, istotniejszemu. Bo mam taką optykę i taką wiarę w życiu, realizują cel mojej egzystencji.

I jeszcze inna właściwość i strefa prawdy.
Prawda daje wolność. Ona staje się dla mnie uwolnieniem. 
Staje się wyzwalająca w mocy swej. 
Tylko ta Prawda... Nie jakaś N.N. 
Nie jeden z wielu mitów czy bożków, o jakie wspierają się ludzie. 

Tak buduje się najważniejsza w naszym życiu, immanentna rzeczywistość.