Poczucie kontroli nad sobą i życiem

Kiedy chcesz się z kimś spotkać i pogadać, znajdź takie miejsce. 

Tu i w sobie...

Nie kontrola z zewnątrz, nie odgórne wywieranie wpływu na człowieka. Zastępowanie...

Nie zewnątrz-sterowność...

Dotykam dziś pojęcia - i pewnego psychologicznego faktu sprawstwa. Poczucia kontroli nad życiem, zdarzeniem czy sytuacją, wyborem - jakie to na szansę zadziałać w dwie strony, rozwojowo. Także wzmacniając dwie sfery w człowieku...

Samodzielność. Motywacja. Poczucie sprawstwa...

Samodzielność kojarzy nam się z samowystarczalnością, i za tym idzie często proste skojarzenie: samotność. Pustka, brak bliskich ludzi. Ktoś, kto nie potrzebuje pomocy.  

W sprawstwie nie są to jednak zdarzenia, czy sytuacje, tożsame czy częste. 

Można być członkiem wspólnoty, grupy czy jedną ze stron małżeństwa, i mieć odczuwalny wpływ na życie i dynamikę, rozwój własny, na zakwitanie miłości w związku, a i grupy... Być aktywnym, dumnym i zadowolonym z tego, co i jak się robi, czego dokonuje... Czerpać owoce. Być usatysfakcjonowanym pracą, z doskonalenia siebie i rozwojowej zmiany...

Motywacja zaś jest ulotna i nieuchwytna jak egzotyczny motyl. Kto ją znalazł i ma, posiadł i komunikuje o niej innym, kto się w tym obszarze sprawnie porusza, potrafi jej uczyć innych (dzielić się nią) - to jakby mądrość posiadł. Nie przejmuje kontroli lecz uczy innych brania odpowiedzialności za swój rozwój, pracę i życie. Udoskonala codzienny dzień, jest ikoną i harmonią.

Poczucie kontroli zaś i sprawstwa w działaniu i życiu ma przełożenie na efekty. Ocenia się ją po owocach, po osiągnięciach - wyznaczonych czy wymarzonych celów. Ale także, po poziomie satysfakcji i radości z życia. Z przeżywania go. Bo to jest takie panowanie nad "krwią i ciałem", "duchem i duszą", nad tą częścią swego umysłu, za jakim spotykamy się z jakąś jego esencją, czystością. Ze stanem rodzenia się samej intencji. Z pełnią tworzenia i kreatywności, rozwojem całej naszej wiedzy i umiejętnościami, jakimi dzielimy się z innymi, a nie - sprzedajemy je tylko - szafujemy nimi, popisujemy się...

Poczucie kontroli nad własną rzeczywistością nie jest więc tylko owocem pracy i starań, ale i ich źródłem. Jest początkiem ich obydwu - motywacji i satysfakcji, koniecznej dla patrzenia w przyszłość. A co za nim idzie, świadomość że życie jest mi zadane i jest w moich rękach - pozwala na wzrastanie poczucia wewnętrznej mocy i prawdziwej radości. Zadowolenia oraz spokoju w człowieku . Kształtuje nas w wielu modalnościach: pewności swego działania, jego skuteczności, aktywności i liczbie zainteresowań, poszukiwaniu prawdy, dobra i szczęścia, całej szerokości zmiany. Wreszcie - ukazuje się poprzez dobro, jakiego ludzie szczęśliwi i dobrzy dla innych, doświadczają, jakie przeżywają w kontakcie z nimi...inni.

Poczucie kontroli nad językiem czy słowem wypowiedzianym wpływa na to, jak czujemy się w rozmowie, relacji. W pracy czy w miejscu do jakiego przychodzimy po pomoc. Bo nawet w sytuacji gdy jesteśmy klientem i oczekujemy od kogoś wsparcia - nie oznacza to, że mamy czuć się gorsi, bezbronni czy zranieni... potraktowani "z buta", beznadziejni, obrzuceni błotem. Słabi i ułomni...

Poczucie kontroli nad sobą i życiem podnosi nas. 

Potrafi uskrzydlić, a opanowanie tej umiejętności - ożywia relację i związek w jakim pozostajemy, ubogaca go. Łatwiej znieść skargę, żal czy nawet obelgę - ceniąc i siebie, i innych, nie przypisując im zbyt szybko błahej i mylnej intencji - a rozumiejąc strach osoby, jej stan. Jej kłopot, żal, daną trudną chwilę, moment w życiu i poziom komfortu i zdrowia czy znając/zakładając - jego inne ograniczenia. Czy to zagubienie, czy doświadczenie kryzysu, problemy zdrowotne i inne kłopoty... 

Dostrzegając w każdym, mimo słów strasznych czy trudnych - osobę...

Wybaczać, wspierać - teraz w okresie pandemii, warto i potrzeba. Bez drugiego człowieka wielu może sobie nie dać rady. Coraz większa liczba ludzi prosi o to. Szuka. I nam też powinno być łatwiej i dawać, i brać. Zasadniej, ale i mądrze. Inni - milczą i bezradnie czekają. Nie poproszą o nic.