Co mają wspólnego “Mój czas” i “Autonomia moja”

Niezależnie - od polityków, od świeckich, od celebrytów - 

od rodzaju telewizji aktualnie “u władzy”, nawet od samej - władzy.... 

Od czegokolwiek, co krępuje człowieka w samodzielnym myśleniu, 

co pozornie nas zwalnia od tego... 
Autonomia musi jednak wiązać się z tym, by dostrzec 

wartość człowieka samego w sobie.... i daru, 

jaki przyjdzie nam przekazać innym - niejako ofiary “z” nas samych.

Dar jest darem, nie zapłatą ani nie - zobowiązaniem. 
 

A jeśli “udzielasz go”, bo spodziewasz się słowa “dziękuję”, 

 to po co to robisz, hmmmm??? 

Jeśli pożyczasz, tylko tym, którzy mogą lub muszą oddać ci, zwrócić w dwójnasób

- to tak jest prościej i łatwiej. Ale nic wyjątkowego się nie dzieje, 

nie “zadziało się w tobie”. Żadnej zmiany...
 

Uczysz - bo ktoś ci może zapłacić, a innego - nie, bo "kasy mu brak"....
Oczywiście, że i tak można....

 

Tylko tu i za każdym razem - trzeba sobie zadać pytanie, wiele pytań: 

"PO CO?" i “DLA KOGO?”. Albo też “CZEMU TO SŁUŻY?”, 

lub też “CZY POŚWIĘCIĆ TERAZ CZAS OSOBIE ‘A’ CZY BARDZIEJ 

POTRZEBUJE GO ‘B’....”
A ja, też mam tak, że czasem ofiarowuję swój czas, a kiedy indziej - 

przychodzi mi się bronić, by mi go nie zabierano... Nie wyrywano, przemocą, 

wbrew mnie...  

Nie ze złości - ale po to, by go nie "rozmieniać" bo może go nie starczyć... 

bo ktoś ma poczucie, że dla niego pracuję, więc “MA MNIE, CZŁOWIEKA czyli ŻE JESTEM JEGO WŁASNOŚCIĄ”. 

A nie jestem... "NIE MA MNIE", a jedynie - zatrudnił....

Wierz mi, trzeba to czuć i chcieć tego mocno, mieć taki “zadzior” w sobie.

Jak przestanę czuć...to ci o tym powiem.
To przyjadę i popracuję w twojej firmie, i na twoich zasadach - za 1100 na rękę, 

aby tylko “nie umrzeć z głodu”, by mieć - na chleb...
Czy do jakiejś innej firmy, molocha czy korporacji.... nosić pocztę, 

czy piąć się po stopniach awansu, kariery.... 
Jak pionek, marzyć... 

By doróść do stołka jakiegoś....

Ale - zważ - ja muszę tego chcieć, musiałabym tego chcieć, zdecydować: 

 “TAK, I NIE INACZEJ....” 

Widzisz więc, dlaczego nie robię tak, bo to nie jest zgodne ze mną.... 

Gadam o tym, śmieję się z tego, ale wiesz - dobrze wiesz, jaka jestem. 

Do czego mnie uzdatniono, i czego się nauczyłam - jak mnie wychowano... 

I znasz moje decyzje, może i na szczęście - może niefortunnie.

Podejmuję je, te trudne decyzje - zawsze sama....