ODWAGI

Bali się - za mało,

Krzyczeli - zbyt cicho,

Oderwani od domów, rodzin, życia codziennego...

Krzyczeli inni do tych, co zginąć mieli

Co szli, jako pierwsi, a przed nimi nic, nikogo...

Przerażeni

Upodleni, zostawieni 

samym sobie

Macie zadanie i jedno prawo

“Iść, zginąć, zatracić się, dać - oddać”

“I trzymamy za was... Dla was... ”

Nikt nie dowie się, co...

Wychodzili na górę z obłędem

Pragnień i marzeń, w oczach

Czy ich życie było - tylko dla innych - błędem?

Przepleceni marzeniami, jak wstążką

jak pogrzebową szarfą

jak dozgonnej wierności obrączką

Zacni

Jak ogniem co spaja stal, ze stalą

Kawałki stali...

I tak - sekundę jeszcze trwali.

25.11.2013